روز گذشته حسین اشتیاق حسینی، از روسای پیشین دانشگاه فردوسى مشهد و عضو هیات علمى دانشکده علوم این دانشگاه روز گذشته ٢٤ دی‌ماه ١٣٩٩ دیده از جهان فروبست و جامعه علمی کشور به سوگ نشست.
او ۴ سال سابقه معاونت آموزشی و ۵ سال ریاست این دانشگاه فردوسی مشهد را در کارنامه خویش دارد و طی این سالها جامعه دانشگاهی مشهد شاهد کوشش بی‌وقفه وی در عرصه علم بود.
حسین اشتیاق حسینی در سال ۱۳۲۶ در شهر تبریز چشم به جهان گشود. دوران ابتدایی و متوسطه را در تبریز به تحصیل پرداخت و در دانشگاه تهران در رشته فیزیک و در دانشگاه تبریز در رشته شیمی پذیرفته شد و در اسفند ماه ۱۳۴۸ موفق به کسب مدرک مهندسی شیمی با رتبه شاگرد اولی شد.
وی در تیر ماه ۱۳۵۱ به صورت بورسیه به انگلستان اعزام و فوق لیسانس ودکترای خود را در رشته شیمی آلی فلزی از دانشگاه ساسکس دریافت کرد. در سال ۱۳۵۶ وقتی که وارد مقطع فوق دکترا شد انقلاب اسلامی ایران به وقوع پیوست و اشتیاق حسینی با توجه به اینکه بورسیه بود نسبت به وطنش احساس دین کرد و فوق دکترا را ناتمام رها کرد و علی رغم فراهم بودن امکانات و شرایط مناسب زندگی و ادامه تحصیل در انگلستان، به ایران بازگشت.
اشتیاق حسینی به دلیل حضور همسرش در مشهد، دانشگاه فردوسی را جهت کار و تدریس انتخاب کرده و از سال ۱۳۵۸ رسما در دانشکده علوم دانشگاه فردوسی استخدام شد و مدتی به تدریس پرداخت که انقلاب فرهنگی شد و با توجه به تعطیلی دانشگاه‌ها به عضویت در هیات رئیسه دانشگاه در آمد.
از جمله تلاش‌های مرحوم اشتیاق حسینی، تاسیس دانشکده های مهندسی ، اقتصاد و تربیت بدنی و توسعه دانشکده های کشاورزی و علوم در زمان ریاستش در دانشگاه فردوسی مشهد بود.
حسین اشتیاق حسینی با همکاری برخی از اساتید دیگر دو مجتمع آموزشی (دبستان دانشوران و دانشوران 2) را در مناطق محروم مشهد تاسیس نمود و همچنین کارگاه‌های هنرستان‌های امام خمینی(ره) را از نظر عمرانی و الکترونیک تجهیز کرد.
مرحوم دکتر حسین اشتیاق حسینی، اندیشمندی فرهیخته و انسانی والامقام بود که اندیشه، اخلاق و مهرورزی آن استاد بزرگ، میراثی گرانبها برای دانشجویان و اساتید این دو دانشگاه و جامعه علمی کشور خواهد بود. بی شک خبر فقدان آن عالم گرانقدر، مصیبتی دردناک برای خانواده دانشگاه های فردوسی و علوم پزشکی مشهد، جامعه علمی کشور، دانشجویان و بویژه همکارانی است که شاگردی آن مرحوم را در کارنامه علمی خویش به یادگار دارند.